Wellicht ben je er ook aan voorbij gereden: Metz. Vanaf de Autoroute du Soleil zie je wat groezelige gebouwen, het stadion van FC Metz en het moderne winkelcentrum Waves. (Even terzijde: de meeste grootschalige winkelcentra zijn om te huilen maar Waves is wat mij betreft een prettige uitzondering. Het winkelaanbod is niet bijzonder maar de vormgeving des te meer. Ook is de parkeerplaats voorzien van gevarieerde beplanting waarover is nagedacht).
De ware schoonheid van Metz krijg je echter niet te zien vanaf de snelweg. Die ligt namelijk verscholen in het centrum én net naast het treinstation waar het Centre Pompidou-Metz is gevestigd. Laat je je verleiden door de gotische of moderne architectuur?
Stad aan de Moezel
Metz is de hoofdstad van de voormalige regio Lotharingen (Lorraine) en een levendige studentenstad. De stad ligt aan de Moezel en heeft een prachtig historisch centrum waar de auto’s geweerd worden of weggestopt in ondergrondse parkeergarages. Daardoor zijn er veel terrassen en kun je op je gemak langs de oevers van de Moezel wandelen. De stad komt heel relaxt over en alle bezienswaardigheden liggen op loopafstand van elkaar. Via twee bruggen kom je bij het eiland in de Moezel met het gebouw van het operatheater en de Temple Neuf. Ook op dit eiland vind je terrassen waar je ongehinderd door autoverkeer kunt genieten van een drankje met uitzicht op het silhouet van de Saint-Étienne.
Deze kathedraal is de grootste blikvanger in het centrum en heeft het grootste oppervlak (6500 m2) aan glas-in-lood van alle kerken in Frankrijk las ik op deze Franstalige site met heel veel wetenswaardigheden over Saint-Étienne. Naast de klassieke glas-in-loodramen zijn er ook modernere afbeeldingen, waaronder van de beroemde schilder Marc Chagall.
Centre Pompidou-Metz
Hoe leuk en aangenaam het centrum ook is, eigenlijk zijn we hier maar om één reden en dat is een bezoek aan het Centre Pompidou-Metz. In 2010 werd deze sublocatie van het Centre Pompidou geopend vanuit de gedachte om het cultuuraanbod te spreiden. Door deze decentralisatie kun je ook buiten Parijs genieten van moderne kunst. Het Centre Pompidou is ontworpen door de architecten Shigeru Ban en Jean de Gastines en wat mij betreft een zeer geslaagd ontwerp. Het is een enorme zeshoekige structuur gebouwd rond een centrale spits die 77 meter hoog is, een verwijzing van de architecten naar het jaar 1977 toen het Centre Pompidou in Parijs geopend werd. Mij doet het persoonlijk een beetje denken aan een rog, zo’n enorm vis die met brede wapperende ‘vleugels’ door het water zweeft. Misschien komt dat door de witte kleur van het dak en door de lichtvoetigheid van het gebouw. Binnen zie je de enorme houten structuur die het dak draagt. Een prachtig ontwerp, alleen het gebouw is al een bezoek waard!
Exposities
Het Centre Pompidou in Metz heeft geen vaste collectie maar alleen tijdelijke tentoonstellingen. Dat betekent dat je het net moet treffen, hoewel over smaak niet te twisten valt. Wij zagen onder andere het werk van de Duitse Katharina Grosse. Zij gebruikt de expositieruimte als uitgangspunt en maakt een werk dat daarbij past. In de Grande Nef van het Centre Pompidou heeft zij enorme gekleurde doeken opgehangen waar je als bezoeker doorheen loopt waardoor je deel wordt van het kunstwerk. De kleuren lopen door naar buiten waar het plein even kleurrijk is als de expositie binnen.
Mag ik één minpunt noemen van het Centre Pompidou? Het personeel: zelden zag ik medewerkers met meer chagrijn hun werk doen. De Parijzenaars hebben een reputatie nogal nors te zijn. Maar bij het Centre Pompidou in Parijs werden we vriendelijk ontvangen. Helaas is die gastvrijheid niet meeverhuisd naar de provinciale vestiging. Misschien is het net als met de exposities: je moet het treffen. Dit kritiekpunt geldt overigens alleen voor het Centre Pompidou, verder is de sfeer in Metz heel prettig. Met een camping op loopafstand van de kathedraal en het treinstation naast het Centre Pompidou-Metz, een echte aanrader voor een culturele tussenstop.